W świecie polskich legend
Witamy - już jutro zobaczmy się w przedszkolu.
Ćwiczenia poranne – zestaw nr 11 - zabawy do wyboru.
• Rozgrzewka.
Rodzic odlicza od 20 do 0. Dziecko bardzo powoli wstaje, aby na końcu wyskoczyć w górę jak rakieta.
Dziecko siada. Liczy wspólnie z Rodzicem od 1 do 20 (lub mniej). Po zakończeniu liczenia Rodzic mówi Jeden i wręcza dziecku pluszową zabawkę. Dzieci przekazuje zabawkę z rąk do rąk dziecko - rodzic i kontynuuje liczenie. Kiedy się pomyli, kładzie się na brzuchu.
• Słońce świeci – deszczyk pada – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Rodzic umieszcza w różnych miejscach kilka obrazków przedstawiających parasole. Dziecko porusza się w rytm muzyki, co oznacza, że świeci słońce. Na przerwę w muzyce dziecko odszukuje obrazki przedstawiające parasole i przykuca w ich pobliżu (chronią się przed deszczem).
• Grzyby rosną po deszczu – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.
Dziecko wykonuje przysiad, następnie powoli się podnosi, przyjmując pozycję wyprostną i układa z rąk nad głową kształt kapelusza grzyba.
• Spacer między kałużami – ćwiczenie równowagi.
Dziecko maszeruje na palcach, z równoczesnym wysokim unoszeniem kolan – omija kałuże.
• Spokój po burzy – ćwiczenia uspokajające.
Dziecko maszeruje, jednocześnie rytmicznie wypowiadając tekst: Kiedy deszczyk pada, kalosze zakładam. Obracam się wkoło (wykonuje obrót wokół własnej osi) i krzyczę wesoło: Huraaa! – wyskakuje w górę z wymachem rąk.
Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Konkurs na legendę.
Pani Kasia i pan Tomek od kilku dni z wielką niecierpliwością oczekiwali na pierwsze listy i maile od małych czytelników, wysłane na adres redakcji wydającej czasopismo „Przedszkolne ciekawostki”.
– Jak myślisz, czy nasz pomysł na konkurs na najciekawszą legendę w Polsce zainteresuje dzieci? Chciałabym dostać dużo listów pełnych pięknych legend, rysunków, a nawet zdjęć – westchnęła pani Kasia.
– Cierpliwości – odpowiedział pan Tomek. – Dajmy dzieciom trochę czasu. Może już dzisiaj przyjdą jakieś odpowiedzi? Nic nie wiadomo.
Nagle rozległo się pukanie i po chwili w drzwiach ukazała się głowa zaprzyjaźnionego i zawsze uśmiechniętego pana listonosza.
– Dzień dobry, czy ktoś tu czeka na listy? Mam ich całkiem sporo i widać, że napisały je dzieci.
– Cudownie! – zawołała pani Kasia. – Jak ja lubię pana wizyty, panie Waldemarze!
– Wcale się nie dziwię – powiedział zadowolony listonosz, wyjął z torby kilka kopert różnej wielkości i położył je na biurku. – Coś czuję, że znowu ogłosiliście jakiś konkurs! Chętnie bym z wami posiedział, ale niestety obowiązki mnie wzywają. Miłej lektury, kochani! – dodał i wyszedł.
– Uff! A już się bałam, że żaden list do nas nie przyjdzie – z ulgą powiedziała pani Kasia i z zainteresowaniem zaczęła oglądać koperty. – A tu, proszę! Listy z całej Polski – z Krakowa, Wrocławia, Warszawy, Gdańska, Lublina… i jeszcze kilka z mniejszych miejscowości. Oznacza to, że po każdym zakątku naszego kraju krążą jakieś legendy! To może na początek otworzę błękitną kopertę – dodała, wyjęła wszystko ze środka i z uwagą przeczytała list. – To od Weroniki mieszkającej w Warszawie. Razem z mamą opisała w nim legendę o założycielach naszej stolicy, czyli o Warsie i Sawie. I zobacz, przysłała jeszcze rysunki przedstawiające ich podobizny.
– Ale ona ładnie rysuje – pochwalił pan Tomek, po czym wyjął kolejny list. – Spójrz, aż się trochę boję! Zobacz, jakiego strasznego smoka ziejącego ogniem przysłał nam Kacper. I jeszcze dołączył swoje zdjęcie ze smokiem.
– Jak się domyślam, Kacper mieszka w Krakowie i opowiedział legendę o Smoku Wawelskim i dzielnym szewcu Skubie, który pokonał potwora… Zobaczę jeszcze następny list. Ten przyszedł do nas z Kruszwicy… O! To też bardzo ciekawa praca! Coś się wysypało z koperty. To malutkie papierowe myszki! Zosia opowiada legendę o królu Popielu, którego zjadły…
– Myszy, za to, że był okrutnym władcą dla ludu i wraz z żoną wytruł swoich stryjów – odpowiedział pan Tomek. – Wiesz co, przeglądaj dalej listy, a ja zerknę do komputera. Może dostałem jakieś nowe konkursowe wiadomości na maila!
– Miałem rację – powiedział po chwili. – Ten mail przyszedł ze Śląska. Piotrek ma sześć lat i opowiada w liście legendę o Skarbniku – dobrym duchu kopalni – i małym chłopcu, któremu duch pod postacią starego górnika pomagał wydobywać węgiel.
– Ja też natrafiłam na ciekawą legendę. Nie słyszałam jej nigdy wcześniej. Witek pisze, że niedawno był z rodzicami na wycieczce w Lublinie i pani przewodniczka opowiedziała legendę o krakowskim księciu Leszku Czarnym. Książę ten po długiej podróży zasnął pod dębem. Przyśnił mu się Archanioł Michał, który kazał mu przegonić wrogów panoszących się na Lubelszczyźnie. Wojsko pod dowództwem księcia pokonało wrogów. Na znak wdzięczności Leszek Czarny ściął drzewo, pod którym spał, i pień dębu stał się podstawą ołtarza i świątyni.
– Pierwszy raz słyszę tę legendę! – powiedział pan Tomek. – Naprawdę interesująca. Takich miejsc owianych legendami jest na pewno w Polsce jeszcze wiele. Myślę, że dzięki temu konkursowi dowiemy się dużo ciekawych rzeczy – dodał i otworzył następną kopertę.
Rozmowa na temat opowiadania.
Jaki konkurs ogłosiła redakcja?
Co dzieci przysłały do redakcji?
Co to jest legenda?
Jakie legendy zaprezentowały dzieci na rysunkach?
Skąd dzieci znały różne legendy?
Legenda o Łodzi
Odkrywanie litery d, D: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
Wyodrębnianie wyrazu podstawowego dom.
Analiza i synteza słuchowa słowa dom.
Dziecko dzieli słowo dom na sylaby (klaszcząc) i na głoski (jedna głoska to jeden wyprostowany palec). Liczy sylaby i głoski w słowie dom. Wymienia inne słowa, w których głoska d jest na początku, na końcu oraz w środku.
Budowanie schematu słowa dom.
Białe kartoniki.
Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie dom. Następnie układa tyle kartoników, z ilu głosek składa się słowo, wymawia głośno głoski, dotykając kartoników.
Budowanie schematu słowa Dorota.
Białe kartoniki.
Dziecko dzieli słowo Dorota na sylaby, a potem na głoski. Układa z kartoników schemat imienia.
Określanie rodzaju głoski d.
Dziecko wymawia głoskę d – długo i krótko.
Głoska d jest spółgłoską i oznaczamy ją kolorem niebieskim.
Budowanie modeli słów dom, Dorota.
Kartoniki: czerwone, niebieskie.
Dziecko głośno dzieli słowa dom, Dorota na głoski.
Pod schematami słów zaznacza miejsca głoski d niebieskimi kartonikami. Czerwonymi kartonikami zaznacza miejsca samogłosek w słowach dom, Dorota. Pozostałe miejsca zaznacza na niebiesko. To spółgłoski. Porównuje liczbę samogłosek i liczbę spółgłosek w podanych słowach.
Literkowe karty pracy - utrwalanie poznanych liter,
https://miastodzieci.pl/kolorowanki/ukryte-literki-litera-d/
Ćwiczenie ortofoniczne Echo.
Rodzic wypowiada pojedyncze głoski. Dziecko ma za zadanie je powtórzyć. Następnie można wypowiadać sylaby, słowa, zdania itp.