Informacja Administratora

Na podstawie art. 13 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), Dz. U. UE. L. 2016.119.1 z dnia 4 maja 2016r., dalej RODO informuję:
1. dane Administratora i Inspektora Ochrony Danych znajdują się w linku „Ochrona danych osobowych”,
2. Pana/Pani dane osobowe w postaci adresu IP, są przetwarzane w celu udostępniania strony internetowej oraz wypełnienia obowiązków prawnych spoczywających na administratorze(art.6 ust.1 lit.c RODO),
3. jeżeli korzysta Pan/Pani z odnośnika na stronie będącego adresem e-mail placówki to zgadza się Pan/Pani na przetwarzanie danych w celu udzielenia odpowiedzi,
4. dane osobowe mogą być przekazywane organom państwowym, organom ochrony prawnej (Policja, Prokuratura, Sąd) lub organom samorządu terytorialnego w związku z prowadzonym postępowaniem,
5. Pana/Pani dane osobowe nie będą przekazywane do państwa trzeciego ani do organizacji międzynarodowej,
6. Pana/Pani dane osobowe będą przetwarzane wyłącznie przez okres i w zakresie niezbędnym do realizacji celu przetwarzania,
7. przysługuje Panu/Pani prawo dostępu do treści swoich danych osobowych oraz ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania lub prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania,
8. ma Pan/Pani prawo wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych,
9. podanie przez Pana/Panią danych osobowych jest fakultatywne (dobrowolne) w celu udostępnienia strony internetowej,
10. Pana/Pani dane osobowe nie będą podlegały zautomatyzowanym procesom podejmowania decyzji przez Administratora, w tym profilowaniu.
zamknij

Propozycje zadań i aktywności w okresie zawieszenia zajęć - 08.03 - 15.03.

15.03.2021 - C jak CEBULA

Rozmowa na temat marcowej pogody.
− Jakie elementy pogody występują w marcu?
− Co robi słońce? (Słabo grzeje, chowa się za chmury…)
− Co robi wiatr? (Wieje, jest zimny, porywisty…)
− Co pada? (Śnieg, deszcz, deszcz ze śniegiem…)
− Jaka jest temperatura? (Niska, zmienna…)
− Co z zachmurzeniem? (Często chmury zasłaniają niebo, są ciemne, ciężkie od deszczu…)

Improwizacja ruchowo-muzyczna – Marcowa pogoda.
Potrzebny będzie dowolny instrument perkusyjny. Rodzic podaje nazwy elementów pogody, a dziecko za pomocą ruchu i gry na instrumencie przedstawia dany element pogody.

Ćwiczenia poranne – zestaw XXIV.
• Zabawa Obserwujemy powracające ptaki.
Dziecko spaceruje. Na hasło Skowronek zatrzymuje się, kładzie na brzuchu, podnosi łokcie nad podłogę, naśladuje obserwowanie ptaka przez lornetkę.
• Zabawa Oglądamy przebiśniegi.
Dziecko spaceruje. Na hasło Przebiśnieg wykonuje przysiad i patrzy na podłogę – przygląda się kępce przebiśniegów wyglądających spod śniegu.
• Zabawa Uwaga! Kałuża.
Dzieci spaceruje między rozłożonymi krążkami – kałużami. Na hasło Kałuża, przeskakuje przez krążki – kałuże.
• Ćwiczenia ruchowo-graficzne – Krople deszczu.
Dziecko kreśli kształt kropli deszczu w powietrzu raz prawą, raz lewą dłonią, a potem robi to samo na dywanie.
• Zabawa Uciekaj! Pada deszcz.
Dzieci spaceruje. Na hasło Deszcz ucieka w wyznaczone miejsce.
• Zabawa z przysłowiem.
Dziecko rytmizuje tekst przysłowia W marcu jak w garncu, tupiąc.

Wprowadzenie litery c: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
Oglądanie kilku cebul wsadzonych do pojemnika z ziemią. (Cebula powinna być rozwinięta w różnym stopniu).
Dlaczego sadzimy cebulę do pojemnika z ziemią?
− Z czym możemy spożywać zielony szczypior z cebuli?
− Dlaczego jedzenie warzyw służy zdrowiu?
− Do czego w kuchni wykorzystujemy cebulę?
Analiza i synteza słuchowa słowa cebula.
Dzielenie słowa cebula na sylaby. Dzielenie słowa cebula na głoski. Co słyszycie na początku słowa cebula?
Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską c (cytryna, cekiny, córka...), mających ją w środku (baca, ocean, serce...) oraz na końcu (pajac, koc, noc...).
Z ilu głosek składa się słowo cebula? Budowanie schematu słowa cebula.
Określanie rodzaju głoski.
Wypowiadanie głoski c długo: cccyyyy...
Wypowiadanie głoski c krótko: c, c, c, c, c...Co możecie powiedzieć o tej głosce? (Jest to spółgłoska).
Budowanie modelu słowa cebula.
Podawanie przykładów imion rozpoczynających się głoską c (Celina, Cezary, Cecylia, Cyryl...).
Analiza i synteza słuchowa imienia Cezary.
Dzielenie imienia na sylaby, na głoski; budowanie jego schematu i modelu.
Przypomnienie, kiedy stosujemy wielką literę.

Zabawa ze śpiewem – Cebulka i buraczek.
Śpiewamy tekst na melodię piosenki Krakowiaczek jeden. Taniec w parze z rodzicem. 

Cebulka, cebulka, okrągła jak kulka,
buraczka wybrała, potańcować chciała.
Buraczek, buraczek ma czerwony fraczek,
z cebulką tańcował, nóżek nie żałował.

Pokaz litery c: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
Umieszczenie poznanych liter: c, C, a, r, e, b, z, u, l, y, pod modelami słów cebula, Cezary. Odczytanie wyrazów cebula, Cezary.

Link do karty pracy z literką c

/uploads/5ef20bf5da900/newses/221/content/KARTA-PRACY-1.pdf

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw XI.
Dzieci dobiera się w parę z rodzicem bierze piłkę i razem maszerują przy dźwiękach muzyki. 
• Toczenie piłki do rodzica.
Dziecko leży na brzuchu, trzyma piłkę w dłoniach przed sobą. Rodzic siedzi na piętach około 2 metrów przed dzieckiem, przodem do niego. Dziecko podnosi łokcie
nad podłogę i odepchnięciem toczy piłkę do rodzica.
• Rzut piłki do rodzica.
Dziecko leży na brzuchu, trzymając piłkę w dłoniach przed sobą. Rodzic siedzi w odległości około 2 metrów przed dzieckiem, przodem do niego. Dziecko trzyma piłkę, przenosi ją nad kark, unosząc łokcie nad podłogę, a następnie rzuca piłkę do rodzica. Potem zamieniają się rolami.
• Podanie piłki bokiem.
Dziecko siedzi z nogami wyprostowanymi, w rozkroku, tyłem do rodzica, w odległości około 0,5 metra. Trzyma piłkę w dłoniach. W parach wykonują skręt tułowia (jedno
dziecko w prawo, rodzic w lewo) z przekazaniem piłki. Następnie wykonują skręt tułowia w przeciwną stronę z ponownym przekazaniem piłki.
• Rzucanie i łapanie piłki.
Dziecko chodzi z piłką w dłoniach. Podrzuca piłkę w górę i starają się ją złapać.
• Toczenie piłki wokół siebie.
Dziecko siedzi z nogami wyprostowanymi i złączonymi. Trzyma dłońmi leżącą na podłodze przy biodrach piłkę. Toczy piłkę po podłodze wokół bioder i wyprostowanych
nóg. Po wykonaniu trzech okrążeń piłki w jedną stronę należy wykonać następne trzy okrążenia w stronę przeciwną.
• Utrzymanie piłki na podudziach.
Dziecko leży na plecach z nogami ugiętymi, uniesionymi nad podłogę. Na ustawionych poziomo podudziach kładzie piłkę. Stara się jak najdłużej utrzymać piłkę na nogach.
• Podanie piłki dołem i górą.
Dziecko stoi tyłem do rodzica w rozkroku, w odległości około 0,5 metra. Trzyma w dłoniach piłkę. Unosi ręce w górę, przekazując piłkę do rąk rodzica, a następnie
wykonują skłon tułowia w przód, przekazując piłkę między nogami w ręce partnera.
• Żuki toczące kulki.
Dziecko chodzi na czworakach, popychając głową piłkę. Piłka powinna być popychana czołem.
• Podskoki z piłką trzymaną między kolanami.
Dziecko stoi z piłką między kolanami. Utrzymując piłkę między kolanami, podskokami przesuwa się.

Rozmowa na temat chmur.
− Jakie kształty przyjmują chmury?
− Jakiego koloru bywają?
− Co to są chmury?
Chmury są skupiskiem produktów powstałych z pary wodnej, jej skroplenia się. Często chmury to skupisko kropli wody i kryształków lodu. Chmury przenoszone są za pomoc ruchów powietrza. Występują na różnych wysokościach i mają różne kształty. Ze względu na wysokość mamy chmury niskie, średnie i wysokie. Umiejętność rozróżniania chmur jest przydatna do określania pogody.

Link do kolorowanki chmury

/uploads/5ef20bf5da900/newses/221/content/proste-kolorowanki-dla-najmlodszych-chmury.pdf

Zabawa z elementem dramy – Deszczowa chmura.
Dziecko wykorzystując chustę, instrumenty, własne ciało i głos – przedstawia deszcz padający z deszczowej chmury.

Rysowanie kreatywne.
Dziecko dostają rysunki chmur. Przekształca je tak, aby otrzymać obrazek znanego przedmiotu, zwierzęcia, znanej rośliny

12.03.2021 - Węgiel kamienny

Rozmowa o bogactwach naszego kraju, jakimi są węgiel kamienny i sól kamienna.
Określanie, do czego są potrzebne węgiel i sól (materiał opałowy, surowiec do otrzymania różnych materiałów na drodze chemicznej przeróbki; sól – w gospodarstwie domowym, w przemyśle spożywczym do konserwowania żywności).
Oglądanie na mapie Polski kopalni węgla kamiennego i kopalni soli kamiennej.

Ćwiczenia poranne – zestaw XXIII. 

  • Zabawa orientacyjno-porządkowa - Górnicy jadą do kopalni. Kładziemy na podłodze skakankę. Dziecko staje obok skakanki. Na hasło Wsiadamy, dziecko podnosi  skakankę, trzyma ją jedną ręką. Na hasło Ruszamy, dziecko porusza się w dowolnym kierunku.
    • Ćwiczenia wyprostne – Przebieranie się w kombinezony.
    Dziecko naśladuje wkładanie kombinezonu (zaczynając od nóg), zapinanie guzików…
    • Ćwiczenia wieloznaczne – Pracujący górnicy.
    Dziecko w rozkroku, naśladuje rąbanie kilofem węgla, wymawiając przy tym słowa: buch, buch,buch…
    • Zabawa bieżna Jazda wagoników z węglem.
    Dziecko staje z rodzicem, podając sobie ręce. Tak utworzony wagonik porusza się. Na umówiony sygnał zatrzymuje się i wykonują skłony boczne, naśladują
    wysypywanie się węgla.
    • Marsz jak górnicy na paradzie.

Film edukacyjny o powstaniu węgla :

https://www.youtube.com/watch?v=y_74oHZK29k

Rozmowa na temat powstania węgla. Jak powstał węgiel?
Wiele, wiele milionów lat temu, tam gdzie obecnie znajdują się kopalnie węgla kamiennego, był ogromny las, pełen olbrzymich skrzypów, widłaków, paproci. Drzewa te rosły wiele lat, a potem łamały się i przewracały ze starości. Zalewała je woda, osadzał się na nich muł. Przysypywała ziemia. Na nich rosły następne drzewa, które po wielu latach spotykał ten sam los. Drewno leżące pod ziemią bez dostępu powietrza twardniało powoli i zamieniało się w czarne, twarde bryły. Dowodem na to są ślady paproci czy innych roślin odbite na węglu. Działo się to w czasach, gdy ludzi jeszcze nie było – mieli pojawić się za miliony lat w procesie ewolucji. Dzisiaj węgiel wydobywa się spod ziemi w kopalniach, a robią to górnicy.

Słuchanie wiersza.
To węglowa jest rodzina: parafina, peleryna, duża piłka w białe groszki i z apteki proszek gorzki, i z plastiku sześć koszyków, gąbka, co się moczy w wodzie,
 i benzyna w samochodzie, czarna smoła, biała świeca, to rodzina węgla z pieca.
Widzę już zdziwione miny:
– Co ma węgiel do benzyny?
– Czy jest z węglem spokrewniona gąbka miękka i czerwona?
Otóż właśnie wiem na pewno, że jest jego bliską krewną.
Węgla jest po odrobinie w parafinie, w pelerynie, w dużej piłce w białe groszki, i z apteki proszku gorzkim, i w ołówku tym w piórniku, i w koszyku, tym z plastiku.
Nawet świeczki, te z choinki, to też węgla są kuzynki.
Lecz wśród wielkiej tej rodziny, wśród kuzynów i rodzeństwa, nie ma ani odrobiny rodzinnego podobieństwa.
Węgiel czarny jest jak skała, koszyk żółty, świeca biała.
Skąd się wzięły te różnice?
O! to już są tajemnice, które kryją się w fabryce.

Dzielenie na sylaby nazw produktów otrzymanych z węgla.

Zabawa ruchowa Puste wagony, pełne wagony.
Dziecko staje w parze z rodzicem. Podają sobie ręce, tworząc wagony. Na hasło Puste wagony – para porusza się szybko, a na hasło Pełne wagony – powoli, bo są
pełne wydobytego węgla.

Rysowanie węglem drzewnym na temat W kopalni.
Oglądanie zdjęć kopalni, pracujących w niej górników.
Wypowiedzi dziecka na temat wyglądu kopalni, znajdujących się tam maszyn, pracy górników.
Rodzic wyjaśnia, że teraz wiele kopalni jest zamykanych, bo wydobycie węgla jest w nich nieopłacalne (pokłady znajdują się zbyt głęboko). Część górników musi zmienić zawód. Podkreśla, że praca w kopalni jest niebezpieczna – zdarzają się wybuchy gazu metanu, który towarzyszy pokładom węgla. Często giną wtedy górnicy.

Dzielenie na głoski nazw obrazków; układanie schematów i modeli tych nazw.
Ćwiczenia słuchowe. Rodzic wyklaskuje lub wystukuje rytm. Dziecko powtarzają ten rytm.

11.03.2021 - 9 dinozaurów

Zabawa Ciepło – zimno, odszukiwanie ukrytej maskotki. Dziecko szuka maskotki. Rodzic instruuje poszukiwacza poprzez stosowanie określeń: ciepło, cieplej, najcieplej – jeżeli zbliża się do maskotki, i zimno, zimniej, najzimniej – jeżeli się od niej oddala.

Ćwiczenia poranne – zestaw XXIII. 

  • Zabawa orientacyjno-porządkowa - Górnicy jadą do kopalni. Kładziemy na podłodze skakankę. Dziecko staje obok skakanki. Na hasło Wsiadamy, dziecko podnosi  skakankę, trzyma ją jedną ręką. Na hasło Ruszamy, dziecko porusza się w dowolnym kierunku.
    • Ćwiczenia wyprostne – Przebieranie się w kombinezony.
    Dziecko naśladuje wkładanie kombinezonu (zaczynając od nóg), zapinanie guzików…
    • Ćwiczenia wieloznaczne – Pracujący górnicy.
    Dziecko w rozkroku, naśladuje rąbanie kilofem węgla, wymawiając przy tym słowa: buch, buch,buch…
    • Zabawa bieżna Jazda wagoników z węglem.
    Dziecko staje z rodzicem, podając sobie ręce. Tak utworzony wagonik porusza się. Na umówiony sygnał zatrzymuje się i wykonują skłony boczne, naśladują
    wysypywanie się węgla.
    • Marsz jak górnicy na paradzie.

Wprowadzenie zapisu cyfrowego liczby 9.
Pokazujemy dziecku obrazki różnych dinozaurów (8 sztuk). Są ułożone w szeregu, jeden obok drugiego.
Liczenie dinozaurów przedstawionych na obrazkach.
Następnie rodzic dokłada jeszcze jeden obrazek dinozaura.
− Który z kolei jest ten dinozaur?
Dziecko umieszcza pod obrazkiem ostatniego dinozaura kartonik z dziewięcioma krążkami.
− Ile jest teraz wszystkich zwierząt?
− Jak to zapisać?
Dziecko układa działanie, a w miejscu kartonika z cyfrą 9 umieszczają kartonik z dziewięcioma krążkami.

Omówienie wyglądu cyfry 9, zwrócenie uwagi na jej podobieństwo do cyfry 6.
Zabawa ruchowa 9 czy 6?
Dziecko biega swobodnie. Na hasło Stop! zatrzymuje się i odwraca w stronę rodzica, który pokazuje kartonik z cyfrą 9 lub 6. Zadaniem dziecka jest klaskać w dłonie i liczyć jednocześnie tyle razy, ile wskazuje cyfra umieszczona na kartoniku.
Pokaz prawidłowego kreślenia cyfry 9.
Kreślenie cyfry 9 w powietrzu, na podłodze.
Umieszczenie kartonika z cyfrą 9 w miejscu kartonika z krążkami.
Odczytanie zapisu: 8 + 1 = 9. Rysowanie obok cyfr odpowiedniej liczby dinozaurów.

Karta pracy w linku:

/uploads/5ef20bf5da900/newses/219/content/9i0 (2).pdf

Zadanie matematyczne dla chętnych:

/uploads/5ef20bf5da900/newses/219/content/karty-pracy-dla-6-latkow.pdf

Praca plastyczna "Dinozaur z talerzyka i rolek po papierze toaletowym"

  - instrukcja w linku: https://www.youtube.com/watch?v=DdQDU9rE-j4

Zabawa Łapanie dinozaura.
Dziecko pełni rolę dinozaura, rodzic próbuje je złapać. Nauka wyliczanki:

Raz, dwa, trzy, dinozaurem jesteś ty!
Raz, dwa, trzy, dinozaura gonisz ty!

Słuchanie nazw dinozaurów, które mogłyby znajdować się w zoo, w parku jurajskim, gdyby taki istniał. Powtarzanie ich. 

10.03.2021 - Dziwne pytania o dinozaury

Ćwiczenia w czytaniu.
Potrzebne będą kartoniki z sylabami. Dziecko dostaje po jednym kartoniku z sylabą. Musi z pozostałych sylab wybrać taką, która z jego sylabą utworzy wyraz. Przykładowe sylaby: be, bo, ba, bu, by, do, ka, ko, la, lo, ty, ta, te, ma, mo, sa, tyl, ga, nar, dy, po, pa, ry, ki, za, ze, wan, gar, wo, to, da, so, wa, ki, gi, sy, le, ku, nu, ra, rek…

Ćwiczenia poranne – zestaw XXIII. 

  • Zabawa orientacyjno-porządkowa - Górnicy jadą do kopalni. Kładziemy na podłodze skakankę. Dziecko staje obok skakanki. Na hasło Wsiadamy, dziecko podnosi  skakankę, trzyma ją jedną ręką. Na hasło Ruszamy, dziecko porusza się w dowolnym kierunku.
    • Ćwiczenia wyprostne – Przebieranie się w kombinezony.
    Dziecko naśladuje wkładanie kombinezonu (zaczynając od nóg), zapinanie guzików…
    • Ćwiczenia wieloznaczne – Pracujący górnicy.
    Dziecko w rozkroku, naśladuje rąbanie kilofem węgla, wymawiając przy tym słowa: buch, buch,buch…
    • Zabawa bieżna Jazda wagoników z węglem.
    Dziecko staje z rodzicem, podając sobie ręce. Tak utworzony wagonik porusza się. Na umówiony sygnał zatrzymuje się i wykonują skłony boczne, naśladują
    wysypywanie się węgla.
    • Marsz jak górnicy na paradzie.

Zabawy przy piosence "Dziwne pytania o dinozaury". Link poniżej:

https://www.youtube.com/watch?v=wfJJtouF8_M

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw XI.
Dzieci dobiera się w parę z rodzicem bierze piłkę i razem maszerują przy dźwiękach muzyki. 
• Toczenie piłki do rodzica.
Dziecko leży na brzuchu, trzyma piłkę w dłoniach przed sobą. Rodzic siedzi na piętach około 2 metrów przed dzieckiem, przodem do niego. Dziecko podnosi łokcie
nad podłogę i odepchnięciem toczy piłkę do rodzica.
• Rzut piłki do rodzica.
Dziecko leży na brzuchu, trzymając piłkę w dłoniach przed sobą. Rodzic siedzi w odległości około 2 metrów przed dzieckiem, przodem do niego. Dziecko trzyma piłkę, przenosi ją nad kark, unosząc łokcie nad podłogę, a następnie rzuca piłkę do rodzica. Potem zamieniają się rolami.
• Podanie piłki bokiem.
Dziecko siedzi z nogami wyprostowanymi, w rozkroku, tyłem do rodzica, w odległości około 0,5 metra. Trzyma piłkę w dłoniach. W parach wykonują skręt tułowia (jedno
dziecko w prawo, rodzic w lewo) z przekazaniem piłki. Następnie wykonują skręt tułowia w przeciwną stronę z ponownym przekazaniem piłki.
• Rzucanie i łapanie piłki.
Dziecko chodzi z piłką w dłoniach. Podrzuca piłkę w górę i starają się ją złapać.
• Toczenie piłki wokół siebie.
Dziecko siedzi z nogami wyprostowanymi i złączonymi. Trzyma dłońmi leżącą na podłodze przy biodrach piłkę. Toczy piłkę po podłodze wokół bioder i wyprostowanych
nóg. Po wykonaniu trzech okrążeń piłki w jedną stronę należy wykonać następne trzy okrążenia w stronę przeciwną.
• Utrzymanie piłki na podudziach.
Dziecko leży na plecach z nogami ugiętymi, uniesionymi nad podłogę. Na ustawionych poziomo podudziach kładzie piłkę. Stara się jak najdłużej utrzymać piłkę na nogach.
• Podanie piłki dołem i górą.
Dziecko stoi tyłem do rodzica w rozkroku, w odległości około 0,5 metra. Trzyma w dłoniach piłkę. Unosi ręce w górę, przekazując piłkę do rąk rodzica, a następnie
wykonują skłon tułowia w przód, przekazując piłkę między nogami w ręce partnera.
• Żuki toczące kulki.
Dziecko chodzi na czworakach, popychając głową piłkę. Piłka powinna być popychana czołem.
• Podskoki z piłką trzymaną między kolanami.
Dziecko stoi z piłką między kolanami. Utrzymując piłkę między kolanami, podskokami przesuwa się.

Zabawa Domino fonetyczne.
Rodzic rozpoczyna zabawę, wymawiając dowolne słowo. Dziecko podaje słowo zaczynające się taką głoska, jaką kończy się słowo poprzednie.
Np. dinozaur – raki – igła – aparat…

Czytanie wyrazów utworzonych z sylab. Pisanie liter u, U.

09.03.2021 - Komar w bursztynie

Czytanie tekstu z poznanymi literkami.

Lepienie z plasteliny figurek dinozaurów.

Ćwiczenia poranne – zestaw XXIII. 

  • Zabawa orientacyjno-porządkowa - Górnicy jadą do kopalni. Kładziemy na podłodze skakankę. Dziecko staje obok skakanki. Na hasło Wsiadamy, dziecko podnosi  skakankę, trzyma ją jedną ręką. Na hasło Ruszamy, dziecko porusza się w dowolnym kierunku.
    • Ćwiczenia wyprostne – Przebieranie się w kombinezony.
    Dziecko naśladuje wkładanie kombinezonu (zaczynając od nóg), zapinanie guzików…
    • Ćwiczenia wieloznaczne – Pracujący górnicy.
    Dziecko w rozkroku, naśladuje rąbanie kilofem węgla, wymawiając przy tym słowa: buch, buch,buch…
    • Zabawa bieżna Jazda wagoników z węglem.
    Dziecko staje z rodzicem, podając sobie ręce. Tak utworzony wagonik porusza się. Na umówiony sygnał zatrzymuje się i wykonują skłony boczne, naśladują
    wysypywanie się węgla.
    • Marsz jak górnicy na paradzie.

Oglądanie zdjęć bursztynu.
Wyjaśniamy dziecku, że dawno, dawno temu, przed 40 milionami lat w miejscu, gdzie teraz mamy Morze Bałtyckie, był kontynent. Klimat tam panujący przypominał ten z dzisiejszych lasów tropikalnych – było wilgotno i gorąco. Rosło tam dużo drzew, zwłaszcza iglastych. Drzewa te często żywicowały ze względu na wybuchy wulkaniczne, które oprócz zanieczyszczania powietrza niszczyły drzewa. Żywica gromadziła się wewnątrz drzew albo wypływała z nich, tworząc zastygające krople lub sople.
Zdarzało się, że do lepkiej żywicy dostawały się drobne zwierzęta lub fragmenty roślin. Powalone drzewa z żywicą przykrywała ziemia i po wielu, wielu latach utworzyły się pierwotne złoża bursztynu.

Słuchanie opowiadania.
Uwierzcie mi na słowo, iż dawno temu żył sobie bardzo zarozumiały komar. Uważał, że jest najpiękniejszym stworzeniem na świecie.
– Patrzcie, patrzcie, podziwiajcie!... – krzyczał, latając nad polami, nad łąkami, nad lasami.
– Czy widzieliście kiedyś coś równie wspaniałego?...
– Prawdę mówiąc... – jąkały się mrówki.
– Jak by ci to powiedzieć?... – stękał pająk.
– O... owszem – krztusiła się mucha. – Widzieliśmy...
– Nieprawda! – wrzeszczał komar i leciał dalej.
Faktem jest jednak, że niezależnie od tego, jak daleko doleciał, nigdzie jego uroda nie budziła zbytniego zachwytu.
– Muszę być podziwiany! – bzyczał. – Oddam za to wszystko, wszystko!!! Skrzydła, nóżki, odwłok!... Nawet ryjek!...
Postanowił polecieć do wróżki.
– Podziwiany?... – zdziwiła się wróżka. – I oddasz za to wszystko?...
– Tak, tak, tak! – gorączkował się komar.
– No, to proste... – powiedziała wróżka. Podeszła do rosnącej nieopodal sosny, nacięła jej korę, a komarowi kazała stanąć poniżej, na ziemi.
– Jesteś zdecydowany? – zapytała.
– Jestem, jestem, jestem! – zabzyczał komar.
I nagle!... Z naciętej kory prosto na komara skapnęła kropla żywicy – lepka, pachnąca, prześwietlona słońcem...
„Patrzcie, patrzcie, podziwiajcie!” – chciał krzyknąć, lecz jego głos uwiązł w złotej mazi. Poruszał się jeszcze, prostował skrzydełka, nóżki, układał je wygodnie – przecież w tej żywicznej szacie miał spędzić tysiące lat, miliony lat!... Podziwiany... – przemknęło mu przez główkę, nim jego myśli zastygły tak, jak i jego ciało, nim żywica przemieniła się w bursztyn...
A co było dalej?...
No cóż, spełniło się marzenie komara...
Możecie go podziwiać, jeśli macie na to ochotę. Jest w najbliższym muzeum, w gablocie z bursztynami. Taki sam, jak tysiące lat temu...

Rozmowa na temat opowiadania.
− Za kogo uważał się komar?
− Czy inne zwierzęta podzielały jego zdanie na swój temat?
− Za co chciał oddać wszystko?
− Jak pomogła mu wróżka?
− Czy spełniło się marzenie komara?

Oglądanie zdjęć zwierząt znajdujących się w bursztynach (internet).

Utrwalanie litery u.

Zabawa kostką literową.

Na kostce umieszczamy litery – odpowiedniki samogłosek: o, a, i, e, y, u. Dziecko dostaje kartoniki z poznanymi wcześniej literami – odpowiednikami spółgłosek: b, d, g, k, l, m, n, p, r, s, t, w, z. Rzuca kostką, tworzą sylaby i je odczytuje.

Ćwiczenia w układaniu wyrazów z rozsypanki literowej.
Pokazujemy dziecku zestawy kartoników z literami. Z każdego zestawu dziecko układa wyraz.
Proponowane zestawy:
• t, r, y, o (tory)
• w, g, n, a, o (wagon)
• u, w, l, e, a (ulewa)
• n, m, r, u, e (numer)
• m, z, k, u, y, a (muzyka).

Wylepianie czerwoną plasteliną wzoru liter pisanych u.
Dziecko wodzi palcem po wzorze liter i mówi głośno u.
Kreśli litery u w powietrzu, na podłodze, na plecach mamy, taty.
Pisanie liter u, U po śladach, a potem – samodzielnie.

Zabawy z poznanymi literkami - link poniżej.

/uploads/5ef20bf5da900/newses/217/content/Literki.pdf

08.03.2021 - U jak ULE

Witamy w poniedziałek. Kochani tydzień nie będziemy się widzieć z Wami ale zapraszamy do zabaw.

Zabawa "Co robiłem? "  Rzucamy piłkę do dziecka i podajemy nazwę pory dnia, a dziecko mówi, co wtedy na ogół robi.

Zabawa z wykorzystaniem rymowanki.
Żyły dawno i wymarły
wielkie gady – dinozaury.
Dziecko mówi rymowankę z różnymi emocjami: smutkiem, strachem, ze złością i z radością.

Ćwiczenia poranne – zestaw XXIII. 

  • Zabawa orientacyjno-porządkowa - Górnicy jadą do kopalni. Kładziemy na podłodze skakankę. Dziecko staje obok skakanki. Na hasło Wsiadamy, dziecko podnosi  skakankę, trzyma ją jedną ręką. Na hasło Ruszamy, dziecko porusza się w dowolnym kierunku.
    • Ćwiczenia wyprostne – Przebieranie się w kombinezony.
    Dziecko naśladuje wkładanie kombinezonu (zaczynając od nóg), zapinanie guzików…
    • Ćwiczenia wieloznaczne – Pracujący górnicy.
    Dziecko w rozkroku, naśladuje rąbanie kilofem węgla, wymawiając przy tym słowa: buch, buch,buch…
    • Zabawa bieżna Jazda wagoników z węglem.
    Dziecko staje z rodzicem, podając sobie ręce. Tak utworzony wagonik porusza się. Na umówiony sygnał zatrzymuje się i wykonują skłony boczne, naśladują
    wysypywanie się węgla.
    • Marsz jak górnicy na paradzie.

Wprowadzenie litery u: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
Oglądanie zdjęcia (obrazka) pasieki, z widocznymi pszczołami. Pytamy dzieci:

 Co to za miejsce?, Jak nazywają się te małe, drewniane domki? Kto w nich mieszka? Kto jest najważniejszy w ulu? Dlaczego pszczoły są pożyteczne? Kto opiekuje się pasieką?
Wyjaśniamy dziecku, że dawniej ule były w wydrążonych pniach drzew i nosiły nazwę barci.

Dzielenie słowa ule na sylaby i na głoski.
Co słyszysz na początku słowa ule?
Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską u (ubranie, ucho, umywalka...), mających ją w środku (zupa, mucha, buda...). Głoska u występuje na końcu tylko w odmienionych słowach, np. budynku, pokoju, ubraniu....
Z ilu głosek składa się słowo ule?
Budowanie schematu słowa ule. Dziecko kładzie tyle "cegiełek" - dzieci będą wiedziały o co chodzi - ile głosek, najpierw białych, później z podziałem na spółgłoski i samogłoski - kolejno niebieskie i czerwone.

Określanie rodzaju głoski.
Wypowiadanie głoski u długo: uuuuu...
Wypowiadanie głoski u krótko: u, u, u, u...
Co można powiedzieć o tej głosce? (Jest to samogłoska). Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską u.

Analiza i synteza słuchowa imienia Ula.
Dzielenie imienia na sylaby, na głoski; budowanie jego schematu i modelu. Tak jak przy słowie ule.
Pokaz litery u: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
Umieszczenie poznanych liter: u, U, a, l, e, pod modelami słów ule, Ula.
Układanie liter u z kawałka sznurka.
Dziecko, przy nagraniu spokojnej melodii, układa na podłodze literę u ze sznurka.

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw XI.
Dzieci dobiera się w parę z rodzicem bierze piłkę i razem maszerują przy dźwiękach muzyki. 
• Toczenie piłki do rodzica.
Dziecko leży na brzuchu, trzyma piłkę w dłoniach przed sobą. Rodzic siedzi na piętach około 2 metrów przed dzieckiem, przodem do niego. Dziecko podnosi łokcie
nad podłogę i odepchnięciem toczy piłkę do rodzica.
• Rzut piłki do rodzica.
Dziecko leży na brzuchu, trzymając piłkę w dłoniach przed sobą. Rodzic siedzi w odległości około 2 metrów przed dzieckiem, przodem do niego. Dziecko trzyma piłkę, przenosi ją nad kark, unosząc łokcie nad podłogę, a następnie rzuca piłkę do rodzica. Potem zamieniają się rolami.
• Podanie piłki bokiem.
Dziecko siedzi z nogami wyprostowanymi, w rozkroku, tyłem do rodzica, w odległości około 0,5 metra. Trzyma piłkę w dłoniach. W parach wykonują skręt tułowia (jedno
dziecko w prawo, rodzic w lewo) z przekazaniem piłki. Następnie wykonują skręt tułowia w przeciwną stronę z ponownym przekazaniem piłki.
• Rzucanie i łapanie piłki.
Dziecko chodzi z piłką w dłoniach. Podrzuca piłkę w górę i starają się ją złapać.
• Toczenie piłki wokół siebie.
Dziecko siedzi z nogami wyprostowanymi i złączonymi. Trzyma dłońmi leżącą na podłodze przy biodrach piłkę. Toczy piłkę po podłodze wokół bioder i wyprostowanych
nóg. Po wykonaniu trzech okrążeń piłki w jedną stronę należy wykonać następne trzy okrążenia w stronę przeciwną.
• Utrzymanie piłki na podudziach.
Dziecko leży na plecach z nogami ugiętymi, uniesionymi nad podłogę. Na ustawionych poziomo podudziach kładzie piłkę. Stara się jak najdłużej utrzymać piłkę na nogach.
• Podanie piłki dołem i górą.
Dziecko stoi tyłem do rodzica w rozkroku, w odległości około 0,5 metra. Trzyma w dłoniach piłkę. Unosi ręce w górę, przekazując piłkę do rąk rodzica, a następnie
wykonują skłon tułowia w przód, przekazując piłkę między nogami w ręce partnera.
• Żuki toczące kulki.
Dziecko chodzi na czworakach, popychając głową piłkę. Piłka powinna być popychana czołem.
• Podskoki z piłką trzymaną między kolanami.
Dziecko stoi z piłką między kolanami. Utrzymując piłkę między kolanami, podskokami przesuwa się.

Oglądanie obrazków dinozaurów.
• Zwrócenie uwagi na ich różnorodność, określanie na ich podstawie cech wspólnych wszystkich dinozaurów: długi ogon, szyja, głowa, ostre zęby, cztery kończyny.
Zabawa orientacyjno-porządkowa Uwaga, dinozaur!
Dziecko porusza się swobodnie. Na hasło Uwaga, dinozaur! – zastyga w bezruchu. Hasło Dinozaur odszedł jest sygnałem do ponownego poruszania się.

Linki do kart pracy z literkami:

/uploads/5ef20bf5da900/newses/211/content/Karta pracy utrwalająca poznane litery.docx

/uploads/5ef20bf5da900/newses/211/content/u.pdf